Per 1 januari 2014 gaat de advocatuur experimenteren met betalingen afhankelijk van geboekte resultaten. Op dit moment zijn zulke afspraken nog verboden. De proef geldt voor de duur van vijf jaar. Daarna wordt gekeken of de proef al dan niet is aangeslagen.
Aangezien er ook nadelen kleven aan resultaatgerichte beloning, zitten er beperkingen aan de proef. Zo mogen alleen letselschadeadvocaten resultaatgerelateerde beloningsafspraken maken. Daarbij is de beloning voor het winnen van de zaak een hoger uurtarief; de advocaat mag niet meedelen in een percentage van de opbrengst.
De Nederlandse Orde van Advocaten wil hiermee voorkomen dat in de praktijk onredelijk hoge vergoedingen ontstaan. Vermeden moet worden dat een advocaat zijn eigen belang laat prevaleren boven het belang van zijn cliënt. De Orde meent met de methode waarvoor nu gekozen is, dat het risico daarop gering is. Zij wil door middel van dit experiment kijken of meer rechtzoekenden hun recht kunnen halen.
Verloren zaak
Advocaten en cliënten mogen wel afspreken dat er niets wordt betaald indien de zaak is verloren.
En daar zit ‘m volgens ons nou net het nadeel van de no cure no pay afspraak. Een advocaat maakt voor de inname van een zaak een afweging over de haalbaarheid van de zaak. Wij verwachten dat een advocaat een zaak minder snel zal innemen indien op voorhand verwacht wordt dat het behalen van een goed resultaat gering is. Dus of meer rechtzoekenden hun recht kunnen halen op basis van dit experiment, is nog maar de vraag.
Uiteraard kan een advocaat altijd met zijn cliënt afspreken dat hij bij een gewonnen zaak een hoger en bij een verloren zaak een lager uurtarief hanteert. Maar die mogelijkheid bestond al.
Daarbij is het de vraag of letselschade het meest aangewezen rechtsgebied is om met het no cure no pay experiment te starten. Zodra de aansprakelijkheid is erkend in een letselschadezaak, is het wettelijk zo geregeld dat de verzekeraar de redelijke kosten van de belangenbehartiger voldoet. Voor de cliënt is dan de behandeling van zijn zaak doorgaans gratis. Dit is anders indien bijvoorbeeld de aansprakelijkheid nog niet aanvaard is, er geen verzekeraar aan te pas komt, er sprake is van eigen schuld aan de zijde van het slachtoffer of indien er geprocedeerd dient te worden. Maar deze situaties komen over het geheel genomen relatief weinig voor.
Er is dus mogelijk iets te zeggen voor invoering van het systeem “no cure no pay”. De bedoeling is dat meer rechtzoekenden hun recht kunnen halen dan nu het geval is. De praktijk moet uiteindelijk uitwijzen of dat ook gebeurt.
Klik voor meer interessante artikelen op: Archief