Heeft u ‘m gezien, de abriposter van Radio 538? Met daarop een schaars geklede vrouw, met haar benen wijd. Zij zit op een bank voor een ventilator, met een kat voor haar… juist, ja. U heeft een beeld. Een klager uit Kampen heeft zich gewend tot de Reclame Code Commissie. Volgens hem wordt bewust een associatie opgeroepen met porno. Hij vindt de poster seksistisch. Radio 538 deelt die mening uiteraard niet. Volgens haar zoekt de vrouw in de campagne verkoeling. Ze heeft het warm, maar ze kijkt niet hitsig. De Commissie geeft de Kampenaar gelijk: ‘Weliswaar heeft de uiting geen directe associatie met porno, maar door de uitdagende, wijdbeense pose van de vrouw hint de uiting wel naar de seksualiteit van de vrouw.’ ‘Dat is niet zonder meer in strijd met de regels, maar de kat, die ook poes kan worden genoemd en de positionering ervan, maken dat de grens wordt overschreden. Het woord “poes” is dubbelzinnig en wordt in grove taal ook gebruikt voor het geslachtsorgaan van een vrouw.’ De Commissie vindt dat de vrouw zo ‘duidelijk op seksistische wijze’ wordt afgebeeld.
Bovendien hangen de posters bij bushaltes, waar jong en oud er voor langere tijd ongewild (of misschien wel gewild?) mee wordt geconfronteerd. Daarom luidt het advies aan Radio 538 om niet meer op een dergelijke manier reclame te maken. Of de radiozender het advies opvolgt, is niet duidelijk. Ik denk dan: er zijn toch wel ergere dingen in de wereld? Daarbij valt het mij op, dat vooral mannen op social media vallen over de reclame-uiting. Maar waarom is dit erger dan bijvoorbeeld de ‘Sloggi-reclame’ (die in het verleden in België overigens verboden werd)? Zijn die nagenoeg blote billen minder aanstootgevend? Hoe dan ook, de klacht heeft 538 veel reclame opgeleverd. Er is veel vraag naar de poster. En is dat niet, waar het de radiozender uiteindelijk allemaal om te doen was?
Bron: Hart van Enschede, september 2016