Zo’n vijftien jaar geleden was het booming business: mediation in letselschadezaken. Partijen gaan dan in overleg met een bemiddelaar, in zaken waar men onderling niet uitkomt. Een gerechtelijke procedure is soms net een stap te ver, mediation kan dan uitkomst bieden. Ik heb destijds meerdere mediations gedaan in letselzaken. Maar op een gegeven moment hoorde je niets meer over deze manier van geschilbeslechting. Waarom, is mij nooit echt duidelijk geworden. Waren het de kosten? Maar een gerechtelijke procedure kost ook geld. Duurde het traject te lang? Mijn ervaring was dat je na één of twee dagen onderhandelen er vaak wel uitkwam met elkaar. Of werd er te vaak géén regeling getroffen? In mijn geval werden alle zaken die ik aan de mediator voorlegde, geregeld. Ik weet natuurlijk niet of dat voor anderen ook gold.
Sinds kort merk ik dat verzekeraars er weer voor open staan. Ik heb dit jaar in twee zware letselschadezaken mediation voorgesteld. In beide gevallen zagen de cliënten het in eerste instantie niet zo zitten. “Wat is dat dan, mediation? En hoe lang duurt dat dan? Hoe onafhankelijk is die mediator? Ik wil dat de rechter uitspraak doet, wat de uitkomst ook is”. Uiteindelijk heeft één cliënt het erop gewaagd. De mediator bracht telkens de belangen van beide partijen in kaart. Hij deed zijn best om het slachtoffer en de verzekeraar steeds wat dichter bij elkaar te brengen. Na twee lange dagen werd er uiteindelijk een mooie schikking getroffen.
Ik ben altijd wel voorstander van mediation in letselschadezaken. In een gemoedelijke omgeving wordt er onderhandeld, zonder dat er direct juridische consequenties aan ingenomen standpunten gehangen worden. De andere cliënt heeft uiteindelijk gekozen voor een regeling zonder mediation. Dat kan natuurlijk, maar ik was toch benieuwd wat er uit was gekomen als ook híj er voor gegaan was. Was hij dan beter af geweest? Of juist slechter? We zullen het nooit weten.
Bron: Hart van Enschede, oktober 2019