Mijn collega is weer terug van zijn vakantie in Noorwegen, waarover ik de laatste keer schreef. En nu weer aan het werk. Er komt heel wat op je af, als je er even tussenuit bent geweest. Gelukkig zijn wij met z’n tweeën en kunnen we veel van elkaar overnemen. Er zijn er genoeg die helemaal alleen opereren; de zogenoemde zzp’ers. Het zzp-schap werd eerder enorm gestimuleerd door de overheid. Vooral om de mensen uit de WW te krijgen. Maar daar komt men nu toch wel enigszins van terug. Ze kosten de staat te veel geld. Zzp’ers betalen namelijk minder belasting en maken deels gebruik van onze sociale zekerheid. Daarbij werken te veel zzp’ers voor één en dezelfde baas en doen zij vaak hetzelfde werk als dat zij in vaste dienst deden. Maar voor die zzp’er hoeft een werkgever geen premies af te dragen. Om discussies over “schijnconstructies” voor te zijn, had men de zogenaamde VAR (Verklaring arbeidsrelatie). Er bleef echter vaak onduidelijkheid of er wel of geen sprake was van een arbeidsrelatie. Daarom is per 1 mei jl. de VAR vervangen door een systeem van modelovereenkomsten.
Aan de hand van een vragenlijst kan men een beschikking verkrijgen waaruit blijkt dat géén sprake is van een arbeidsrelatie. Geen ‘algemene verklaring’ meer; met elke opdrachtgever kan nu een modelovereenkomst worden afgesloten. Veel administratieve rompslomp dus. Maar verandert er veel? Er moet nog steeds worden aangetoond dat geen sprake is van een gezagsverhouding. Nog steeds moet de overeenkomst door de Belastingdienst worden goedgekeurd. De nieuwe regelgeving houdt in, dat de opdrachtgever (naast de opdrachtnemer) aansprakelijk is als de Belastingdienst oordeelt dat geen sprake is van zelfstandigheid. Ook hier weinig nieuws onder de zon. Als het doel van het nieuwe systeem is, dat schijnconstructies worden voorkomen, dat opdrachtgevers en -nemers vooraf duidelijkheid krijgen en dat er minder administratieve lasten zijn, dan is men daar wat mij betreft niet in geslaagd. Ik zeg: chapeau overheid!